Erelijst

Na een jaar geleden al de afspraak gemaakt te hebben (Johans reputatie behoeft op dit forum onderhand nog weinig uitleg, dat is het wachten wel waard!) was mijn Viffer een paar weken terug dan eindelijk aan de beurt. Met een km-stand van 84K en een grotendeels onbekende onderhoudshistorie (heb de fiets sinds 64K in mijn bezit) was de motor theoretisch absoluut toe aan een grote/ uitgebreide onderhoudsbeurt. In aanloop naar het onderhoud hadden Johan en ik al uitgebreid contact gehad over de te verwachten werkzaamheden, naast het standaard onderhoud zou klepstelling in ieder geval benodigd zijn en verder zou ik me laten leiden door de expertise van Johan in wat er benodigd zou zijn. In overleg met Johan kon ik de motor alvast een week eerder komen stallen; ik moest toevallig toch al in de buurt van Zwolle zijn. Bij het hartelijk ontvangst viel me direct op hoe Johans eigen VFR - hetzelfde type als mijn eigen fiets - nagenoeg in nieuwstaat in de garage stond. 'Gaaf, die ziet er echt uit alsof ie net uit de fabriek is komen rollen!' was mijn eerste reactie, waarop Johan me zonder aarzelen verzekerde dat de mijne er ook zo uit zou komen te zien. Eh, okay, de lat der verwachtingen is zojuist nóg wat hoger komen te liggen! Een paar dagen later ontvang ik een eerste berichtje van Johan, hij is alvast (vijf dagen eerder dan gepland) begonnen met een proefritje en stuurt zijn eerste bevindingen door. Constateringen: thermostaat sowieso kapot en een nieuw balhoofdlager zou ook wonderen doen. Met mijn toestemming gaat Johan aan de slag en bij het eerste pakketje foto's verbaas ik me over hoe snel een Viffer door kundige handen schijnbaar uit elkaar gehaald kan worden: De dagen erna volgt iedere avond een mailtje met een WeTransfer link met doorgaans zo'n 30-60 foto's en soms zelfs video's waarin Johan me meeneemt in de dingen die hij tegenkomt in mijn motor en in het algemeen toont welke werkzaamheden hij er allemaal aan verricht. Het oog voor detail is verbluffend; letterlijk ieder boutje dat niet origineel is of aan vervanging toe is wordt opgemerkt, netjes gemeld in het dagelijks bijgewerkte overzicht van werkzaamheden en vervangen. Het beeld ontstaat dat vorige eigenaren en zelfs de motorwerkplaatsen waar ik mijn VFR eerder aan heb toevertrouwd het wat minder nauw namen met de constructies zoals Honda die bedoeld heeft. Rommelige bedrading, een verkeerd aangesloten startrelais, ontbrekende remblok-geleideplaatjes, zelfgekunstelde bevestigingsbouten... Niet alleen is de schade die een vorige eigenaar ooit heeft gehad rommelig hersteld, ook in de onderhoudsbeurtjes die ik de afgelopen jaren elders heb laten uitvoeren heeft men soms voor de beun-oplossing gekozen. Johan gaat hier netjes mee om; hij vervangt de dingen die noodzakelijk zijn (neemt zelfs een deel van de kosten voor het startrelais op zich) en overlegt eerst voor de zaken die overblijven om het écht netjes te maken. Het gaat niet over schokkende bedragen, maar toch voelt het prettig dat we hier open en eerlijk over kunnen overleggen. Het after-marketsetje kleine, sportief bedoelde spiegels wordt voor twintig euro bijvoorbeeld vervangen door een mooi setje originele spiegels in goede staat dat Johan nog had liggen. Hoewel ik eerst nog twijfelde bij de noodzaak daarvan (de afgelopen 20K km ging het ellebogen intrekken om überhaupt wat te kunnen zien toch ook prima?), blijkt dit later bij de eerste rit een hele goede keuze te zijn geweest. De klepstelling blijkt nog nooit eerder gedaan (normaal gesproken iedere 24K km) en ligt dan ook op sommige plekken buiten de marges. Ook in de carb-synchronisatie is winst te behalen, net als op wat andere plekken in het blok zoals bij een beschadigde inlaatkelk waar valse lucht aangezogen werd. Mijn nieuwsgierigheid wordt gewekt; ik heb nooit ervaren hoe een 'nieuwe' VFR rijdt, zou het verschil tussen een goed afgesteld blok en dat wat ik zelf gewend ben goed merkbaar zijn? Uiteindelijk blijkt de motor klaar te zijn op de dag dat ik 'm oorspronkelijk zou komen brengen: een weekje voor op schema dus! Vol verwachting stap ik de in de trein richting het Zwolse, benieuwd naar wat ik aan zal gaan treffen. De laatste foto's hebben mijn verwachtingen hoog gelegd: daar stond inderdaad een glimmende, bijna nieuwe VFR op de foto! Bij de hereniging met mijn VFR blijkt de lat van mijn verwachtingen - die een week geleden zo hoog gelegd werd door Johan zelf - ruim overtroffen! Wauw, wat een verschil! Johan heeft van tevoren al aangegeven dat hij nog wel een uurtje of anderhalf nodig zal hebben om alles uit te leggen en om de vering op mij persoonlijk af te stellen. In aanvulling op de foto's die ik de afgelopen week al gezien heb neemt Johan me mee in de werkzaamheden van de afgelopen week. Het stellen van de kleppen lijkt me bij dit VTEC-systeem een complex klusje en ik kan me helemaal voorstellen dat dit in een werkplaats bij een algemene monteur een hoop extra arbeidsuurtjes op zou leveren. Ook bijzonder is de wiskundige benadering die Johan heeft voor de afstelling van de vering, waardoor we uiteindelijk binnen de 10mm nauwkeurig de achtervering afstellen op een perfecte naloop - en dus ideaal stuurgedrag. Onder de indruk en een paar bakken koffie verder stap ik uiteindelijk op om deze theoretische verbeteringen in de praktijk te gaan ervaren. Nog een kleine waarschuwing van Johan bij vertrek: let op, met dat nieuwe balhoofdlager stuurt je aanzienlijk lichter nu, dus let op in die eerste paar bochten. Gezien het een mistige, frisse novemberochtend is was mijn oorspronkelijke plan om rechtstreeks over de snelweg terug richting Utreg te rijden. Nog voor ik de wijk uit ben heb ik me echter al bedacht en heb ik een dusdanige grijns op mijn gezicht dat de navigatie omgezet wordt naar de nabijgelegen IJsseldijk. Zo, wat een verschil! Niet alleen loopt de motor veel netter en strakker, ook het stuurgedrag is haast onherkenbaar. In alle opzichten reageert de motor beter: de VFR was altijd al een veelzijdige fiets omdat je precies voelt wat er gebeurt, maar dat heeft nu een extra dimensie gekregen. Door de prachtige dijkbochten stuurt mijn motor zo strak als een scheermes, de gasrespons is precies en bij het doortrekken lijkt zelfs de befaamde VTEC-schop-onder-je-kont veel minder hakkerig. De vergelijking gaat wellicht ver, maar het nieuwe, lichte en precieze stuurgedrag doet me denken aan het proefritje dat ik laatst mocht maken op de Duc 999 van mijn broer, terwijl ik nu toch echt op mijn eigen Honda zit die ruim 100kg zwaarder is. Het snelle ritje naar huis wordt dan ook een heerlijk toertochtje van dik 150km. Johan, nogmaals heel erg bedankt! Ik ben weer helemaal tevreden met mijn Viffer en weet waar ik in de toekomst terug ga komen voor mijn onderhoud!

Daar is het nog veel te vroeg voor Bert. Ik verwacht dat we nog zeker 20 jaar vele Viffers op de weg houden

Gelukkig is Nederlandsch een levende taal, Ree! 😉