Ga naar inhoud

Wie rijdt nog met de 1200F,wie deed hem weg,waarom, en voor welk merk/model


jopsalot
 Delen

Aanbevolen berichten

Iets meer als 5 jaar mee gereden en 28000 probleemloze kilometers, beste Honda die ik tot nog toe heb gereden.

Afgelopen weekend ingeruild op een nieuwe crosstourer, dit in verband met de zithouding, sluit me bij je aan Frank-b!

 

Proefgereden op diverse BMW modellen maar toch weer voor Honda gekozen.

Vrijdag de nieuwe ophalen en zondag naar de toerrit in Noord Holland.

Hoop daar meerdere crosstourers te treffen.

 

Groetjes Rob

  • Like 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Hallo lieve jongens van de VFR's 1200 F

Ben net terug van een enerverende tocht op mijn Honda VFR1200 ,n"witte.

Heb 3500 km probleemloos gereden ,langzaam, hard ,nat, droog en warm.

Engeland , Spanje (met de ferry naar Santander) Frankrijk.

En het was fantasties, geen klap verkeerd van de V4. Je moet af en toe op

bochtige slechte situaties met een fluwelen gashandje sturen vanwege speling

in de cardan- is een uitdaging- maar daar staat tegenover dat je op gladdere mooie

wegen (in Spanje) als een trein op de weg ligt.En als je moet remmen is t ook geen probleem.

 

Ik blijf voorlopig Honda 1200V4 fan. En mooi of lelijk?? Ik vind m mooi ,zeker t.o.v.

die hoogzitters,die zijn pas echt lelijk....?? Maar ja..

  • Like 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Hallo Harrie,

 

Persoonlijk heb ik geen last van die speling in de cardan omdat je die hetzelfde moet behandelen als een ketting fiets daar zet je de rem ook iets aan op b.v. een rotonde en als je dat doet met de 1200 ben je het ook kwijt.

Dus ik hou hem ook nog lekker alleen wordt je wel een luie rijder omdat je soms vergeet te schakelen en genoeg power hebt om op te trekken.

En de remmen zijn ook verschrikkelijk goed zelfs beter als bij een B(reng)M(e)W(eg)zij een instructeur in Lelystad me.

 

Blijf er lekker van genieten Gr Nico

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik heb 4 jaar (30.000 km) met heel veel plezier een Honda VFR 1200f gereden, snel, comfortabel (nieuwe Ohlins schokbreker), perfecte remmen, erg mooi (!), mooie techniek en eigenlijk zonder problemen (eigenlijk alleen de speling in de aandrijving). Echter ik heb nu sinds een half jaar een nieuwe motor. Ik durf het bijna niet te zeggen in deze ontzettend negatieve BMW reacties (waar komen die eigenlijk vandaan???) maar het is een K1300s motorsport geworden en het kon dus inderdaad nog sneller, bijna even comfortabel, stabieler in de bochten en erg mooi afgewerkt (wel een stuk duurder...). Kortom ik was heel erg blij met mijn VFR 1200 maar ik ben nog blijer met mijn K1300s.

 

.....Toch even een tegengeluidje laten horen......

  • Like 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik doe de mijne weg, omdat het stemmetje in m'n hoofd de laatste tijd steeds harder is gaan roepen:

"Het is goed geweest zo!"

 

Niet, dat ik vaker last heb van stemmen in m'n hoofd.

In dit geval is het zo dat ik me de laatste tijd niet meer veilig genoeg voel op de motor.

De laatste paar ritten, vooral de ritten met de mannen uit Geilenkirchen, waren toenemend spectaculair.

Ik had mijn vorige motor (CBF600SA) ingeruild voor deze geweldige VFR1200FA, omdat ik een spannendere motor zocht. Eentje waarmee ik de komende jaren vooruit kom qua uitdaging.

 

Welnu, uitdaging biedt deze machtige V4 in bucket loads!

Na aanschaf meteen de oude Bruggesteen BT021 banden verwisseld door Angel GT's.

Een jaar later het onderstel opgewaardeerd met een Hyperpro kit.

Samen heeft dit geresulteerd in een prachtig uitgebalanceerde motor die heerlijk kan cruisen

(met 1:17 als gemiddelde).

En, als het kan, enorm kan knallen (met 1:14 als gemiddelde...).

 

Maar de combinatie van het aantal verongelukte forumleden,

mijn drang naar het opzoeken van "wat kan" en

de wetenschap dat de grens op openbare weg op een motor heel smal is (en meestal heel pijnlijjk)...

deden mijn hartslag steeds verder omhoog drijven.

 

Na een tweede glijpartijtje op een leen-motor heb ik me een setje lang ondergoed gekocht van 100% para-aramide. Het textielen pak was aan de elleboog doorgeslepen...

Ik heb me een fluor helm gekocht om reden van zichtbaarheid,

een losse back protector en later ook nog een airbag vest voor het geval van een niet geplande afstap.

Een nieuwe integraalhelm, omdat die schijnbaar veiliger is dan een systeemhelm.

Daarna een paar race-handschoenen, omdat die m'n handen 't beste zouden beschermen.

Kort daarop een paar race-laarzen, omdat die m'n enkels en voeten 't beste zouden beschermen.

Bij de ADAC in Grevenbroich heb ik met m'n twee Honda's in totaal 6 rijvaardigheidscursussen gevolgd.

Allemaal met bijzonder veel plezier én stijle leercurve!!!

 

Het veiligheidsaspect is me zó tussen de oren gaan zitten dat 't me mijn plezier in het motorrijden heeft ontnomen.

 

Terug komend op de motor: wát een geweldig machien is dit! Prachtig, uniek design,

bijzonder betrouwbare techniek (ik noem nog eens de geweldige DCT, machtige remmen en uitstekende windbescherming),

Fantastisch chassis (ook aan 250 km/h zo stabiel als een trein).

 

Maar al dit moois maakt niet goed dat ik me niet me niet meer op m'n gemak voel.

Intuïtie heeft de overhand gekregen en daarom neem ik afscheid van de mijne.

 

:pompomdown:

aangepast door Jenkins
Link naar reactie
Delen op andere sites

@ Jenkins : zéér verstandige beslissing en in zekere -afgezwakte- mate ook herkenbaar bij mezelf.

Indien je in deze omstandigheden toch nog zou blijven rijden, ja dat zou pas risico's nemen zijn.

Voor zulke mensen neem ik mijn hoedje af ...

 

Greetz

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik rij nu 50 jaren met de motor .In Augustus 2014 besliste ik dat na 20 moto's nu het moment van wijsheid en realiteitszin aangebroken was.De lange rij van dode en invalide vrienden deed me ook wel iets. In, April 2015 sloeg het virus weer toe , mijn vrouw knikte lief en toch een weinig kritisch: ik had het wel gedacht. Het leven gaat voort, ik ben minder soepel en waarschijnlijk iets trager doch ervaring en realiteitszin helpt me een ietsiepietsie.

  • Like 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik doe de mijne weg, omdat het stemmetje in m'n hoofd de laatste tijd steeds harder is gaan roepen:

"Het is goed geweest zo!"

 

Niet, dat ik vaker last heb van stemmen in m'n hoofd.

In dit geval is het zo dat ik me de laatste tijd niet meer veilig genoeg voel op de motor.

De laatste paar ritten, vooral de ritten met de mannen uit Geilenkirchen, waren toenemend spectaculair.

Ik had mijn vorige motor (CBF600SA) ingeruild voor deze geweldige VFR1200FA, omdat ik een spannendere motor zocht. Eentje waarmee ik de komende jaren vooruit kom qua uitdaging.

 

Welnu, uitdaging biedt deze machtige V4 in bucket loads!

Na aanschaf meteen de oude Bruggesteen BT021 banden verwisseld door Angel GT's.

Een jaar later het onderstel opgewaardeerd met een Hyperpro kit.

Samen heeft dit geresulteerd in een prachtig uitgebalanceerde motor die heerlijk kan cruisen

(met 1:17 als gemiddelde).

En, als het kan, enorm kan knallen (met 1:14 als gemiddelde...).

 

Maar de combinatie van het aantal verongelukte forumleden,

mijn drang naar het opzoeken van "wat kan" en

de wetenschap dat de grens op openbare weg op een motor heel smal is (en meestal heel pijnlijjk)...

deden mijn hartslag steeds verder omhoog drijven.

 

Na een tweede glijpartijtje op een leen-motor heb ik me een setje lang ondergoed gekocht van 100% para-aramide. Het textielen pak was aan de elleboog doorgeslepen...

Ik heb me een fluor helm gekocht om reden van zichtbaarheid,

een losse back protector en later ook nog een airbag vest voor het geval van een niet geplande afstap.

Een nieuwe integraalhelm, omdat die schijnbaar veiliger is dan een systeemhelm.

Daarna een paar race-handschoenen, omdat die m'n handen 't beste zouden beschermen.

Kort daarop een paar race-laarzen, omdat die m'n enkels en voeten 't beste zouden beschermen.

Bij de ADAC in Grevenbroich heb ik met m'n twee Honda's in totaal 6 rijvaardigheidscursussen gevolgd.

Allemaal met bijzonder veel plezier én stijle leercurve!!!

 

Het veiligheidsaspect is me zó tussen de oren gaan zitten dat 't me mijn plezier in het motorrijden heeft ontnomen.

 

Terug komend op de motor: wát een geweldig machien is dit! Prachtig, uniek design,

bijzonder betrouwbare techniek (ik noem nog eens de geweldige DCT, machtige remmen en uitstekende windbescherming),

Fantastisch chassis (ook aan 250 km/h zo stabiel als een trein).

 

Maar al dit moois maakt niet goed dat ik me niet me niet meer op m'n gemak voel.

Intuïtie heeft de overhand gekregen en daarom neem ik afscheid van de mijne.

 

:pompomdown:

Ik begrijp je volledig. Zeker als je grenzen gaat opzoeken en verleggen. In mijn geval niet aan de orde. En zelfs dan is het nog altijd een risicovolle onderneming. Ik ben een heel erg kalme rijder. Dat onveilig gevoel heb ik al enkele jaren na 2 ongevallen waar ik niks kon aan doen. Ene keer achteraan keihard aangereden door een opel frontera in Italië en een keer "neuze neuze" gedaan met een wagen die de baan opdraaide en in plaats van rechts naar links keek en me dus niet zag... Blauwe plekken en stijfheid waren mijn deel. gescheurde kledij en de eerste motor goed beschadigd en de tweede perte totale....

Wanneer ik de gewone wegen en autosnelwegen berij dan heb ik echt wel een onveilig gevoel. Ik vertrouw geen enkele andere automobilist meer. Altijd wel een vinger aan de remhendel (met één vinger heb je genoeg om de 1200 deftig te laten remmen) Iedereen stuift de baan op zonder kijken,verandert als een gek van baanvak zonder er zich van te vergewissen of er wel plaats is. Ofwel is men laks en onverschillig geworden ofwel moeten er velen snel naar de oogarts.

Twee maanden terug vond ik het echte plezier van motorijden terug (zoals in the good old days). Ik sloot me aan bij een motoclub die elke zondag voormiddag uitgestippelde ritten maakt. Onder leiding van wegkapiteins, die de wegen vrij maken, worden de leukste kleine wegen afgereden. lekkere bochten afgewisseld met rechte stukken. Goede verstandhouding met wielertoeristen die we wel eens voorbij gaan of kruisen. Er wordt een goed tempo onderhouden maar steeds rekening gehouden met de minst ervaren en minst vaardige rijder. Aan die wordt het tempo aangepast. Op die kleine binnenwegen weinig of geen auto's. dat maakte het terug leuk. Ik blijf verder gaan zolang ik kan en zal het risico er bij moeten nemen dat er wel eens iets kan gebeuren. Motorijden houdt éénmaal risico's in (net als kinderen die thuis trampoline springen) en dat is een persoonlijke keuze.

Jammer dat je afscheid neemt van deze prachtige en aangepaste motor,hopelijk krijg je geen spijt (maar ik vrees er voor dat dit wel zal gebeuren). Ik probeerde ooit drie jaar zonder motor maar kon het niet meer houden en schafte er dan toch weer ééntje aan om weer eens "te proberen". Hilariteit bij mijn vrouw die me nog vroeg om de vorige motor (800 v-tec) niet weg te doen. Ze wist dat er ooit toch een andere zou komen. Hopelijk is dit mijn laatste motor. Daarmee bedoel ik dat hij nog evenlang en evenveel kilometers als ikzelf mee zal kunnen.

En nu back to topic. Waar zitten de andere trotse (of minder trotse eigenaars ?)

aangepast door jopsalot
Link naar reactie
Delen op andere sites

 Delen

×
×
  • Nieuwe aanmaken...