Ga naar inhoud

Hoeveel lol koopt men voor €50,-?


Appel
 Delen

Aanbevolen berichten

Hallo allemaal,

 

Zoals veel van jullie weten heb ik afgelopen winter een RC24 op de kop getikt voor 50 hele euro's. Voor de mensen die dit gemist hebben en toch benieuwd zijn is hier het topic dat ik heb bijgehouden tijdens het sleutelen aan het oude hok.

 https://www.vfroc.nl/forumVFR/topic/29701-€50-rc24-project/

 

Anyhow, de afgelopen maanden ben ik voornamelijk druk geweest met rijden, bier drinken en nog meer rijden. (wel nuchter) In dit topic wil ik jullie bijpraten over wat ik allemaal heb meegemaakt met het rood, wit en blauwe kanon. 

 

Ik wens jullie veel leesplezier!

 

Groet,

Allard.

image.thumb.png.b80d911f3ca5831d69a45673fbfdb03d.png

  • Like 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Dit verhaal staat ook in mijn andere topic, maar ik post hem opnieuw om het allemaal compleet te houden.

 

 

 

 

TT Experience Day

 

 

Na wat kleine ritjes in het Twente land was het begin april tijd voor de TT Experience Day. Dit was mijn tweede keer op Assen, maar de eerste keer met een fiets met vermogen. Het idee van deze dag is dat je onder begeleiding van een instructeur van CRT in een treintje het TT circuit leert kennen. Van te voren werd duidelijk gemaakt dat er absoluut niet ingehaald mocht worden en dat er een maximum snelheid zou zijn van 120km/h op de rechte stukken.

 

Rond een uurtje of elf kwamen we aan op de paddock waar we ons aan een kop koffie hielpen en ons gingen inschrijven. Na het inschrijven gingen we terug naar de Strubben, waar we de motoren geparkeerd hadden. Onder het genot van de koffie schrokken we ons wezenloos van het tempo waarmee sommige jongens de Veenslang opdraaiden, dit was grof meer dan de schappelijke 120km/h die ons beloofd was. Nadat ik m'n koffie op had moest ik me melden aan het begin van de pitsstraat. Hier werd ik ingedeeld in een groepje met een aantal "Ducatisti". Direct voor mij stond een zwarte Monster 1200 met "Terrormignoni" uitlaten warm te draaien. Voor deze brulpijp stond een 1198, een 998 en een Panigale 1199. Al deze "Ducatisti" hadden zichzelf uitgerust met Ducati uitvoeringen van Dainese eendelige pakken, en natuurlijk ook de bijbehorende Ducati uitvoering van een Arai. Je kan het je voorstellen, ik als circuit groentje op een 32 jaar oude VFR van 50 euro voelde me niet op mijn gemak.

 

Als tweede groepje mochten we de pitsstraat uit. Het eerste rondje ging vrij tam. De beloofde 120 km/h werd gehandhaafd en de banden werden rustig warm gereden. Aan het einde van de eerste ronde begon het feest, we draaien de GT bocht uit en het gas gaat er stevig op. Met 160 op de klok kom ik over start/finish en de Ducs fietsten vrolijk bij me weg. Toen kwam het remmen voor de Haarbocht.

 

De weken daarvoor had ik mijn huiswerk gedaan door talloze onboard video’s te kijken van circuitdagen op Assen. Van alle niveaus circuitrijders heb ik video’s bekeken om er zo achter te komen waar ik als groentje ongeveer moet gaan remmen en insturen. Dit hadden mijn Ducati rijdende vrienden voor mij duidelijk niet gedaan, want zo’n 150 meter na start finish gooide ze hun ankers van het merk Brembo uit en zat ik met 200km/h bijna achterop.

 

Gedurende tweede ronde bleek toch echt dat het echte “all show, no go” Ducatisti waren. Tussen de ramshoek en de GT kwam de instructeur van het derde groepje mij voorbij. Hiermee vond ik dat het inhaalverbod was opgeheven. Samen met de instructeur van dit derde groepje en een RSV Mille zijn we de Ducatisti in de Ossenbroeken aan de buitenkant voorbij gegaan, om vervolgens compleet verkeerd de Strubben aan te snijden. Samen met wat vrienden hebben we na die dag de Strubben omgedoopt tot de “Struggle”. Geen van de rondes die we gereden hebben hadden we het gevoel dat die bocht nou echt goed ging.

 

image.png.c32eda6ef7acca84b5d9362760aa4e34.png

De ronde erna vond de instructeur het ook mooi geweest was weg. De RSV mille en ik bleven samen over. Op het rechte stuk reed hij bij me weg, waarna ik in de bochten weer een beetje bij kon klauteren. Voornamelijk bij meeuwenmeer kon ik goed dichterbij komen. Ik denk dat het door het 16 inch voorwiel komt waardoor het insturen met 160 km/h verdomt makkelijk gaat.

 

 

 

Na een paar rondjes lekker doorgereden te hebben met meneer RSV kwam de zwart-wit geblokte vlag tevoorschijn. Terug op de paddock heb ik de motor weer geparkeerd bij de "Struggle" en heb ik de adrenaline even laten zakken. Toen de rust weer een beetje teruggekeerd was in m'n kop heb ik even een rondje gedaan rond de VFR. De schijven waren mooi blauw en de Dunlop Streetsmarts waren volledig in appelmoes veranderd.

 

 

 

Na een dag veel geleerd te hebben weet ik zeker dat er nog meer circuitdagen gaan volgen.

 

 

 

Groeten,

 

Allard.

  • Like 3
  • Thanks 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Leuk hoor, ik kijk er naar uit.

OK, je initiële investering was 50 eurie, je hebt er ongetwijfeld heeel veel tijd in gestoken... :thumpup:

 

 

 

aangepast door 748cc
Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 2 weken later...

Gras, Bier en Vuur (deel 1)

Ieder jaar reist er tijdens het hemelvaart weekend een natuurramp af richting Luxemburg. Deze natuurramp bestaat uit ongeveer 40 tot 50 motoren die eigendom zijn van leden van de MotorSportGroep, de studenten motorclub van de Universiteit Twente. Sportfietsen, klassiekers, ééncilinders, tweetaken, zijspannen en nog veel meer. Veel van de eigenaren van deze hoop ellende zijn de dupe van het leenstelsel waardoor de gemiddelde prijs is dan ook niet veel hoger dan de €50,- die ik voor mijn RC24 betaald heb. Je kan het je voorstellen, de mede kampeerders denken dat ze in een Mad Max film terecht zijn gekomen. Lekke en doorgerotte uitlaten, schrale tweedehands motorpakken, oliedampen (die niet alleen afkomstig zijn van de tweetakten) en gigantische kampvuren.

Camping.thumb.jpg.827770dfda43b49f02f1ec54f6cb9bf2.jpg

Iedere dinsdag is er de zogenaamde “Hokavond” bij de MSG. Dit is een avond waarop er in onze werkplaats, het Hok, voornamelijk veel bier gedronken wordt, maar ook gesleuteld en geouwehoerd.

De Hokavond voor het Hemelvaart weekend is het voornamelijk druk met panieksleutelaars die hun motor nog snel klaar willen stomen voor het weekend. Dit kunnen mensen zijn die niet zo veel rijden en erachter gekomen dat hun carburateurs dicht zitten na de winterstop, maar voornamelijk zijn het mensen die hun winterproject nog last minute met een rotgang in elkaar aan het drukken zijn. Er wordt dan ook wel ieder jaar door iemand inloop olie gewisseld op de camping.

Dit was eigenlijk waar mijn Luxemburg weekend begon. De voorgaande maanden ben ik erg druk geweest met van alles en nog wat. Normaliter ben ik al maanden bezig met enthousiast uitkijken naar dit weekend en ben ik al eindeloos met Google Maps aan het spelen om routes plannen. Dit jaar was het anders. Ik had nog net tijd om op dinsdag avond naar het Hok te komen. Ik kwam daar om wat spullen af te leveren die ik zelf niet mee zou krijgen op de motor. Deze zouden de volgende dag naar de camping gebracht worden met een bus die ieder jaar door de vereniging wordt gehuurd.

 

Donderdag

Van het groepje waar mee we naar Luxemburg zouden rijden hadden nog een aantal mensen verplichtingen op de woensdag. Dit kwam voor mij goed uit om even rustig thuis, in Arnhem, m’n tas in te pakken.

Donderdag laat in de ochtend zijn de andere mensen uit mijn rijgroepje vanuit Enschede naar Arnhem gekomen. Daar heb ik ze voorzien van koffie en zelf gekochte taart. Toen iedereen de koffie op had en er klaar voor was hebben we de motoren afgevuld, de Sena’s verbonden en zijn we naar het zuiden vertrokken.

Eenmaal op de snelweg gingen we netjes in formatie rijden. Ik reed vooraan en mijn vriendin, Marieke, achteraan. Als een moedergans waakte ze over de groep. Via de Sena kon ze mij laten weten of het tempo goed en of er eventuele problemen waren. Ook kon ik aan haar vragen of we in konden halen. Als dit kon dan smeet ze haar motor de linker baan op waarna iedereen rustig in kon halen.

Vlak voor de spits reden we bij Maastricht de grens met Belgie over. Het werd steeds drukker op de weg, en aangezien we een oude luchtkoeler in de vorm van een Moto Guzzi V50 Nato bij ons hadden besloot ik voor Luik de snelweg af te gaan. Daar kregen we meteen een aantal haarspelden voor onze kiezen die ons van de drukke snelweg naar het glooiende landschap van de Ardennen leidde.

2019Lux-19.thumb.jpg.0a5e9dca9789e1befc0930d3d0ba919a.jpg

Na een paar keer te verdwalen zijn we bij het brandstofparadijs op de grens met Belgie en Luxemburg gestopt om te eten en te tanken. Hierna zijn we op ons dooie gemak naar Camping du Nord te Goebelsmühle gereden. De traditie bij aankomst is om op je motor te blijven zitten, een blik pils weg te harken, deze plat te stampen en hem vervolgens onder je standaard te schuiven. Een leuke, snelle en goedkope manier om een standaard onderzetter te maken voor in het gras.

Nu de motor stevig staat (en ik wat minder) was het tijd om nog voor het donker mijn spullen uit de bus te halen, de tent op te zetten en wat comfortabelere kleding aan te gaan doen. Net voor het donker schoven we bij het kampvuur aan en hebben we de ervaringen van de eerste dag met elkaar gedeeld.

.IMG_9162.jpeg.thumb.jpg.6ee52282dc50f7a34ced6d744addb69b.jpg

  • Like 7
  • Thanks 1
  • Haha 3
Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 4 weken later...

Gras, Bier en Vuur (deel 2)

 

Vrijdag

 

Rond een uurtje of 8 word ik wakker door het geluid van een dikke twee cilinder die vertrekt. Ik kruip met m’n brakke kop de tent uit en ga eens vragen wie er zo vroeg al weg reed. Het bleek de befaamde “Schaduwspan” te zijn.

 

De “Schaduwspan” is een Honda VT750 Shadow die ooit gekocht is voor een fles whisky. Het afgelopen jaar heeft de eigenaar, Wouter, daar zelf een zijspan voor gemaakt. Het doel hiervan was dat hij goedkoop zijn crosser mee kon nemen naar de crossbaan en naar Off The Road ritten. Ook dit weekend had hij zijn Honda XR600 mee in het span. Op de donderdag is hij er tijdens het rijden achter gekomen dat zijn onderste vorkklem gescheurd was, hij vond het daarom niet verstandig om met zijn XR verder te rijden. Vrijdag ochtend is hij dus een huurmotor gaan regelen en om een uurtje of 10 kwam hij terug met een gloednieuwe MT-07. Hij deed zijn helm af en zei “Het enige moeilijke aan deze fiets is het behouden van je rijbewijs.”

 

Tegen een uur of 11 was ik samen met mijn rijgroepje ook klaar om te gaan rijden en Wouter wilde wel met ons mee. Om de mede kampeerders niet al te veel tot last te zijn hebben we de motoren niet warm laten draaien op de camping.

We zijn direct de camping afgereden die aan de 27 zit. Dit is een mooie glooiende weg van Ettelbruck naar Esch-sur-Sûre. Langs de rivier reden we richting Ettelbruck. Lange flauwe bochten gaven ons de kans om even wakker te worden en het spul warm te rijden. Zo’n acht kilometer later gingen we rechtsaf de rivier over en de berg op richting Bourscheid waarna het gas er stevig op ging. Maar goed dat ik op de 27 m’n gesinterde remblokken al op temperatuur gebracht had, want ik had ze nodig echt nodig voor de eerste linker haarspeldbocht. Ik draai rustig de bocht door waarna ik rustig het gas opbouw tot aan de stop. Ik ben nog steeds aan het proeven wat ik wel, en vooral ook niet kan doen met 100 pk en fietsbandjes.

 

 

image.png.6a297cb12911044d5d854acec2b2815d.png

De bergwand zit nu aan dezelfde kant als mijn uitlaat. Het gebulder van de V4 kaatst terug en zet een gigantische glimlach op m’n gezicht. De volgende haarspeld dient zich aan en tijdens het remmen en terugschakelen begint de uitlaat een beetje te pruttelen en te knallen. De glimlach wordt alleen maar groter. Nu begint het echte feest, de lange doordraaiers om het kasteel en richting het dorp. Ik ga met één bil naast het zadel zitten, stuur de bocht in, ontspan mijn bovenlichaam en de VFR doet de rest. Wat een geweldig gevoel!

 

Het gaat steeds harder en harder tot en met de laatste doordraaier het dorp in. Aangezien ik iets te hard rij voor de bebouwde kom gooi ik in één keer m’n gas dicht en rem rustig af. De VFR geeft een flinke knal uit de uitlaat. Ik rij, nog steeds te hard, de bocht om waar toevallig het hele arsenaal van de lokale politie staat. Gelukkig waren ze allemaal erg druk met de wieler wedstrijd die op het punt stond te beginnen.

 

Rustig rijden we door naar de volgende vallei waar ook weer een hele mooi weg ligt. Hier gaat het gas er weer lekker op. Veel blinde bochten zorgen ervoor dat de bochten extra voorzichtig genomen moeten worden. Door lang rechtuit te remmen en goed aan de buitenkant van de rijbaan te blijven zorgde ik ervoor dat ik zo vroeg mogelijk overzicht had over de  bocht. Op het moment dat de weg om de hoek zichtbaar werd smeet ik de VFR de om, waarna ik zo goed als recht uit kon accelereren. Niet mooi, wel veilig en snel.

De hele weg had ik de koplamp van de MT-07 in m’n spiegel. Na een paar minuten lekker te hebben geblazen stoppen we in het volgende dorpje om iedereen bij elkaar te laten komen. Eén voor één komen de andere rijders uit het groepje binnen. Totdat, op een gegeven moment, moedergans Marieke aan komt rijden. Voor haar zou Florian rijden, en die is er niet…

 

Ik draai m’n motor om en knal ik de vallei weer in op zoek naar Florian. Na een paar bochten begin ik wat langzamer te rijden om beter te kunnen zoeken en even later zie ik wat andere motoren naast de weg staan. En ja hoor daar staat hij dan midden in het weiland. Ik zet mijn motor bij de andere motoren aan de kant van de weg en ren het weiland in, dat overigens een goede twee meter lager ligt dan de weg waardoor ik ook nog even languit lig in het lange gras.

 

 

 

IMG-20190602-WA0001.thumb.jpg.8ffd9709e958fcf5a40c6d8f8636a0f3.jpgIMG-20190602-WA0004.thumb.jpg.9360eb84e2059f24a58f8e5b6654a4ba.jpg

 

 

Ondanks dat de schrik er goed in zit gaat het goed met hem. Hij is tussen een boom en een paaltje doorgereden om vervolgens ook de twee meter naar beneden te springen met zijn CB-1. Na het landen in het natte gras is hij langzaam onderuit geleden. Hij hoefde alleen zijn spiegels opnieuw af te stellen hij kon weer verder.

Het was een bocht waar vaker mensen de bocht uit zijn gevlogen. Bij een van de bomen in de bocht lag de neus van een Kawa Z800. Hier zaten nog een stel hele mooie LED fittingen met interne koelers in. Deze werden ook nog even netjes losgehaald van de neus en zijn meegenomen.

 

Nadat bij iedereen de adrenaline een beetje gezakt was zijn we rustig via de supermarkt teruggereden naar de camping. Hier werden de zwembroeken aangedaan en het pils opengetrokken.

 

aangepast door Appel
  • Like 3
  • Thanks 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Man dit leest als een oorlogsboek, leuk en snel geschreven.

 

Top,

  • Like 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

 Delen

  • Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

    Je moet lid zijn om een opmerking te kunnen plaatsen of meer topics te kunnen zien

×
×
  • Nieuwe aanmaken...